Η ζωή έχει αλλάξει πολύ.
Η θέα είναι αρκετά διαφορετική από την τελευταία φορά που η Γιουτζίν έγραφε.
Δηλαδή απέναντι βλέπω τον ορίζοντα, δεξιά μου ξανά τον ορίζοντα. Κάπου ανάμεσα παρεμβάλλονται αγαπημένα αντικείμενα που όλα τους σχεδόν έχουν όνομα. Το σπίτι είναι άνδρο ανθρωποκεντρισμού. Άνδρο αγάπης.
Όλα μέσα έχουν αλλάξει.
Όλα έξω είναι ίδια.
Θα μου πεις, δεν έχουν -με αυτή την αοριστία του έχουν που σου τρυπάει το μυαλό- ρημάξει τις ζωές μας;
Δε χάσαμε στο μεταξύ -όσο η Γιουτζίν άλλαζε ζωή- κάθε προοπτική;
Θα σου πω, ναι.
Εδώ, στο κουκούλι, φτάνουν οι κλυδωνισμοί απέξω.
Και πολλές φορές, όσο κουρασμένη κι αν είμαι, δυσκολεύομαι να κοιμηθώ.
Προγραμματίζω διαφυγές. Φοβάμαι πως δε θα τα καταφέρω και πως θα μείνουμε στο τέλος εδώ.
Να βράζουμε στο ζουμί μας, να βλέπουμε ανήμποροι θλιβερές αναπαραστάσεις.
Όλοι, οι πολιτικοί, οι φασίστες, οι διαμαρτυρόμενοι, όλοι έχουν μεταβληθεί σε αναπαραστάσεις.
Το μόνο που δίνει ελπίδα είναι οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, τα καφενεία και οι παραγωγοί.
Ε, ναι, λοιπόν, να ξαναρχίσουμε να φτιάχουμε πράγματα.
Με τα χέρια.
Με τα πλήκτρα.
Σας φιλώ.
5 σχόλια:
Α!
Άναυδη από την έκπληξη, εδώ και ώρα, δεν συγκεντρώνομαι να διαβάσω αυτά που λες: απολαμβάνω πρώτα τη χαρά του ότι είσαι ακόμη εδώ :)
Γεια σου Λέμον! Εδώ ήμουν, αν και αόρατη! :-)
Βρε, βρε, βρε! χρόνια και ζαμάνια! είχε απομείνει σε κάποιο reader ο σύνδεσμος και τσουπ! έβγαλε νουμεράκι σε bold (1) New post by Γιουτζήν!
Ωστε εδώ είσαι! εδώ δηλαδή στο διαδίκτυο; ή στην ευ-ρωμαϊκή επαρχία;
Εγώ έλαγα ότι σε κάποιο μακρινό μέρος θα ήσουν κάπως μακριά από τούτη τη χύτρα που βρασε και χύθηκε.
Όπως και να χει πολύ χαιρόμαστε που σας βλέπουμε στο καντράν, στο εκραν κ.λπ.
:)
Επίσης, ναι, όλοι έχουν γίνει αναπαραστάσεις και όλα προσπαθούν να λειτουργήσουν με αφηγήσεις που δεν τσουλάνε. Σκέφτομαι τελευταίως πως ίσως τελικά είναι ζήτημα εντροπίας. Για να γίνει το ψέμα αλήθεια χρειάζεται υποστήριξη σοβαρή. Πρέπει οι άνθρωποι να πάνε να πάρουν τις θέσεις τους σαν τα μόρια που φτιάχνουν έναν κρύσταλλο. Άμα δεν το κάνουν αυτό αυθόρμητα τότε όλες οι αφηγήσεις παραμένουν αδύναμες μουντζουρώνουν και όλοι μένουν σκιές αυτού που θα θελαν να 'ναι.
Εδώ, εδώ, στο τσαρδάκι της μπλογκσποτ :-) Ακμαία και αντιστεκόμενη. Κι εσύ το ίδιο, ελπίζω!
Δημοσίευση σχολίου